Πως μπορεί να γεννηθεί ένα αυτοάνοσο νόσημα και ποιος ο ρόλος της διατροφής;-απο τη διατροφολόγο Α.Ζαντή
Πως μπορεί να γεννηθεί ένα αυτοάνοσο νόσημα και ποιος ο ρόλος της διατροφής;-απο τη διατροφολόγο Α.Ζαντή


Όλοι μας θέλουμε να έχουμε ένα γερό και δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα, έτοιμο ανά πάσα στιγμή να αμυνθεί και να μας προστατέψει από ασθένειες, ιούς, μικρόβια και μικροοργανισμούς που πιθανόν κάποια στιγμή στη ζωή μας να εισβάλουν στο σώμα μας.

 Τι γίνεται όμως όταν η ίδια η άμυνα του οργανισμού (ανοσοποιητικό σύστημα) επιτίθεται και πολεμά τους ιστούς, τα κύτταρα ή κάποια όργανα του σώματος μας δημιουργώντας τελικά μια χρόνια κατάσταση, κάποιο δηλαδή αυτοάνοσο νόσημα.

 Ποια είναι τα πιο σύνηθες αυτοάνοσα νοσήματα;

 Τα πιο γνωστά και πιο συχνά αυτοάνοσα νοσήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι γιατροί και οι κλινικοί διαιτολόγοι είναι ο διαβήτης, η κοιλιοκάκη, η θυρεοειδίτιδα Hashimoto/Graves, η ελκώδης κολίτιδα, η νόσος Crohn, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο ερυθηματώδης λύκος, οι δερματίτιδες και η σκλήρυνση κατά πλάκα.

 Πως μπορεί να γεννηθεί ένα αυτοάνοσο νόσημα;

 Φαίνεται μέσα από πολλές μελέτες, ότι τα αίτια εμφάνισης ενός αυτοάνοσου νοσήματος μπορούν να ποικίλουν. Πρωταρχική θέση κατέχουν τα γονίδια και η κληρονομικότητα. Εκτός αυτών, μπορούν να συμβάλλουν το περιβάλλον, η υπερβολική υγιεινή όπως η λιγότερη έκθεση σε βακτήρια ή οι συχνοί εμβολιασμοί. Παρ’ όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες έχουν ασχοληθεί πολύ με το μικροβίωμα του εντέρου το οποίο έχει συνδεθεί με μεταβολικές παθήσεις, γαστροεντερικές παθήσεις και τα αυτοάνοσα. Άτομα τα οποία παρουσιάζουν δυσβίωση στο έντερο είναι πιο επίφοβο να εμφανίσουν κάποια στιγμή κάποιο αυτοάνοσο νόσημα. Με τον όρο δυσβίωση του εντέρου εννοούμε τις αλλοιώσεις στη σύσταση της μικροβιακής εντερικής χλωρίδας. Η δυσβίωση αυτή, μπορείνα προκληθεί από μια δυτικοευρωπαϊκή διατροφή που ακολουθούν οι άνθρωποι, και η οποία είναι πλούσια σε επεξεργασμένα προϊόντα, ζάχαρη, υψηλή κατανάλωση κόκκινου κρέατος και λιγότερη κατανάλωση φυτικών ινών), είτε σε άτομα με έντονο στρες ή που είχαν υποστεί μια χειρουργική επέμβαση και μετατραυματικό – μεταχειρουργικό στρες. Επίσης άτομα που έχουν γεννηθεί με καισαρική ή δεν έχουν θηλάσει ποτέ, μπορεί να ανήκουν σε αυτή την ομάδα ανθρώπων.

 Ποιος ο ρόλος της διατροφής;

 Η   διατροφή όπως φαίνεται και στην πράξη τις πλείστες φορές παίζει πολύ σημαντικό ρόλο όχι στην «γιάτρεψη» ενός αυτοάνοσου αλλά στο να το θέσει σε ύφεση και εκτός αυτού στο να ενισχύσει το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου έτσι ώστε να μην εμφανίσει ένα δεύτερο αυτοάνοσο.

 Πολλές φορές η διατροφή συμβάλλει στη μείωση της φλεγμονής και επομένως στη μείωση του πόνου και των συμπτωμάτων ( έντονη κόπωση, ζαλάδα κ.λπ) όταν και όπου αυτά υπάρχουν.

 Μερικά θρεπτικά συστατικά της διατροφής τα οποία θα μπορούσαν να συμβάλλουν ενθαρρυντικά στην άμυνα του οργανισμού είναι τα αντιοξειδωτικά, κυρίως οι βιταμίνες Α, Ε, C οι οποίες μπορούν να καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες που αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό και καθιστούν τον οργανισμό πιο ευάλωτο σε λοιμώξεις και ιώσεις.

 Επιπλέον, τα προβιοτικά τα οποία είναι ζωντανοί μικροοργανισμοί και συμβάλλουν στην καλή λειτουργία του εντερικού σωλήνα και στην βελτίωση της εντερικής χλωρίδας αφού τροφοδοτούν το έντερο με καλά βακτήρια. Τα προβιοτικά βρίσκονται στα επί των πλείστων σε γαλακτοκομικά προϊόντα( κεφίρ, γιαούρτι με πέτσα)

Εξίσου σημαντικά είναι τα καλά λιπαρά οξέα των τροφίμων δηλαδή τα μονοακόρεστα και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα γνωστά και ως ( ω-6 και ω-3) , τα οποία συμβάλλουν και αυτά στην καλύτερη άμυνα του οργανισμού. Πηγές αυτών είναι το ελαιόλαδο, οι ελιές, το αβοκάντο, οι ξηροί καρποί, τα λιπαρά ψάρια, το ταχίνι, ο λιναρόσπορος κ.λπ.

 Ο  ψευδάργυρος επίσης συμβάλει στη καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού και βρίσκεται κυρίως στα θαλασσινάκαι στο κόκκινο κρέας και τέλος οι φυτικές ίνες τις οποίες ο άνθρωπος μπορεί να προσλάβει μέσα από την κατανάλωση φρούτων, λαχανικών, οσπρίων, ολικής αλέσεως δημητριακών και αρτοσκευασμάτων και οι οποίες επηρεάζουν αρκετά την έκκριση μιας αντί-φλεγμονώδους πρωτεΐνης, της ιντερλευκίνης-4 η οποία συμβάλλει στη προστασία και στη γρήγορη ανάρρωση από της λοιμώξεις .

 Κλείνοντας..

 Το καλύτερο που έχει να κάνει ένας πάσχοντας είναι να απευθυνθεί σε κάποιο κλινικό διαιτολόγο (εάν έχει και κάποια εξειδίκευση στα αυτοάνοσα- ακόμη καλύτερα) ο οποίος θα του πάρει ένα πλήρες ιστορικό όσο αφορά τον τρόπο ζωής του, τις διατροφικές του συνήθειες, την βρεφική και παιδική του ηλικία και θα εξετάσει συγκεκριμένες εξετάσεις αίματος με σκοπό να συντάξει ένα εξατομικευμένο διαιτολόγιο το οποίο να καλύπτει τις ανάγκες του ασθενούς με βάση το αυτοάνοσο νόσημα που έχει. Σε κάποιες περιπτώσεις ίσως χρειαστεί να δοθεί κάποιο συμπλήρωμα διατροφής και να αλλάξει σε μεγάλο βαθμό και ο τρόπος ζωής του ατόμου( ύπνος, φυσική δραστηριότητα, ψυχολογία)

 Να θυμάστε, το κάθε αυτοάνοσο νόσημα είναι ξεχωριστό, ο κάθε άνθρωπός είναι μοναδικός, ο κάθε οργανισμός δρα και ανταποκρίνεται διαφορετικά γι΄ αυτό μην ξεχνάτε ότι αξίζετε και εσείς μια ήρεμη και ποιοτική ζωή, γι΄ αυτό βρείτε το κατάλληλο άτομο που θα σας κατευθύνει και βοηθήστε τον εαυτό σας με ότι όπλα υπάρχουν (φαρμακευτικά και διατροφικά) ..

 

Αρετή Ζαντή

Διαιτολόγος-Διατροφολόγος