Πολλοί είναι οι γονείς που κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι με τα παιδιά τους. Η πρακτική αυτή είναι γνωστή ως συγκοίμηση ή συν-κοίμηση. Έχουν γίνει αρκετές έρευνες πάνω σε αυτό το θέμα, για το αν είναι "καλό" ή όχι να συμβαίνει αυτό για το παιδί  αλλά και τους γονείς.

Σε κάποιες χώρες, όπως την Αγγλία, θεωρείται ταμπού να κοιμάται ο γονιός με το παιδί, ενώ στην Κίνα η συν-κοίμηση θεωρείται δεδομένη και αυτονόητη στην ψυχοκοινωνική εξέλιξη του παιδιού. Το μεγαλύτερο ποσοστό γονέων υποστηρίζει πως οι πιο συνηθισμένοι λόγοι που συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι είτε γιατί τα παιδιά τους αρνούνται να κοιμηθούν μόνα τους και φοβούνται, είτε γιατί διευκολύνεται η μαμά λόγω θηλασμού σε μικρότερες ηλικίες, είτε γιατί τους αρέσει να μοιράζονται τον ύπνο τους αγκαλιά με το παιδί τους. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα το παιδί αντικαθιστά την θέση του συζύγου και καλύπτει κενά της μητέρας του. Κάτι τέτοιο συμβαίνει όταν οι σχέσεις του ζευγαριού δεν είναι "καλές" ή και ανύπαρκτες.

Αρκετά ζευγάρια, απ´την άλλη, βάζουν το παιδί τους ανάμεσά τους να κοιμάται. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο το παιδί συμβολικά τοποθετείται στην θέση του συντρόφου του γονέα και παρεμποδίζεται η ομαλή ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη και εδώ, γιατί συγχύζεται και μπερδεύει την θέση του. Αλλά και για το ζευγάρι αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα, αφού θυσιάζουν τον προσωπικό τους χώρο και τις ιδιωτικές τους στιγμές στον βωμό της γονεικής τους αγάπης, με αποτέλεσμα να λειτουργούν μόνο ως γονείς και σιγά σιγά να παύουν να συνδέονται ως σύντροφοι.

Επίσης υπάρχουν στιγμές και φάσεις που περνάει το παιδί, με εφιάλτες και διάφορες φοβίες που η ανυσηχία είναι πολύ έντονη και επιζητά την ασφαλή αγκαλιά της μαμάς του για να αισθάνεται προστατευμένο. Εκεί πάνω οι περισσότερες μαμάδες υποκύπτουν και παίρνουν το παιδί στην κρεβατοκάμαρά τους. Σε αυτό το σημείο θα ήταν πολύ βοηθητικό για όλη την οικογένεια να αναγνωρίσει η μαμά πόσο δική της ανάγκη είναι αυτή, μεγαλύτερη και απ´του παιδιού της. Αυτό θα την βοηθήσει να διαχειριστεί με τρόπο τέτοιον που θα βοηθήσει το παιδί, κυρίωςμακροπρόθεσμα στη ζωή του. Είναι αναγκαίο να το καθησυχάσει, να είναι δίπλα του, να είναι τρυφερή και κατανοητική αλλά πάνω απ´όλα να το στηρίξει να μπορέσει και μόνο του έτσι ώστε να γίνει ένας αυτόνομος ενήλικας.

Όσες μαμάδες λοιπόν δυσκολεύεστε και στεναχωριέστε να βάλετε στο δωμάτιό του το παιδί σας, να έχετε στο μυαλό σας την επόμενη φορά πως αυτό θα το βοηθήσει να δομήσει την προσωπικότητα του και να αυτονομηθεί. Η τάξη και τα όρια του δημιουργούν ασφάλεια και συμβάλλουν στο να ξέρει την θέση του και να σέβεται τον ιδιωτικό χώρο του εαυτού του και των γύρω του.

Μια υγιής οικογένεια θα πρέπει να μπορεί να λειτουργεί και μαζί και αυτόνομα. Με το να προστατεύεται ο προσωπικός μας χώρος και των παιδιών μας, προστατεύουμε την ίδια μας την οικογένειά.jenny.gr