Ο φόβος είναι ένα φυσικό και φυσιολογικό συναίσθημα, που έχουμε όλοι οι άνθρωποι. Είναι μια φυσική και φυσιολογική στάση ζωής, που μας παρέχει προστασία από τους ορατούς και τους αντικειμενικούς κινδύνους.

Ο φόβος έχει να κάνει με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, με την επιβίωσή μας και με την ίδια τη ζωή μας. Η θέα ενός πραγματικού, ορατού κινδύνου ή μιας αντικειμενικής, ορατής απειλής, μας προκαλεί τη φυσιολογική αντίδραση του φόβου. Για παράδειγμα, ένα αυτοκίνητο, που έχει ξεφύγει από την πορεία του, έρχεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το μέρος μας. Ο φόβος, που θα νιώσουμε στη θέα του εκτρεπόμενου αυτοκινήτου, θα μας κινητοποιήσει ώστε να μην μαρμαρώσουμε αλλά να προσπαθήσουμε να αποφύγουμε να μας προκαλέσει βλάβη. Αυτός ο φόβος είναι αντικειμενικός και φυσιολογικός.

Η φοβία είναι ο παράλογος, ο ανούσιος φόβος, που μας κλείνει στον εαυτό μας και μας κάνει απομονωμένους και μοναχικούς. Η φοβία είναι ένα παράλογο συναίσθημα, μια παράλογη συμπεριφορά. Μας παγιδεύει σ’ ένα παράλογο φοβικό άγχος, εξαιτίας μιας συγκεκριμένης ή το χειρότερο μιας ενδεχόμενης κατάστασης ή ενός αντικειμένου, χωρίς συγκεκριμένο πλαίσιο ή πεδίο.

Πολλοί άνθρωποι φοβούνται να ευτυχήσουν διότι έχουν τη φοβία της ευτυχίας. Δε θέλουν, δεν ψάχνουν αλλά είναι απομονωμένοι και μοναχικοί. Όχι από επιλογή, αλλά επειδή έχουν τη φοβία της ευτυχίας. Δηλαδή έχουν τη φοβία της ζωής. Όπως αναφέρω στο βιβλίο μου, Η φιλοσοφημένη γυναίκα: «όλα είναι στο μυαλό μας και στον τρόπο που σκεφτόμαστε».

Είμαστε η ευτυχία μας. Είμαστε εμείς. Χωρίς την ευτυχία μας, είμαστε οι άλλοι κι όχι εμείς. Η φοβία της ευτυχίας θεραπεύεται και με τη θέληση της ζωής και με τη λήψη της απόφασης. Ειδάλλως, η φοβία της ευτυχίας θα πλανάται σαν φάντασμα μέσα μας. Και στην εποχή μας δεν υπάρχουν φαντάσματα. Άρα ούτε και η φοβία της ευτυχίας θα πρέπει να υπάρχει.

Πηγή: jenny.gr