Οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι παρατηρούμενες επιγενετικές τροποποιήσεις στις ασθματικές ασθενείς πιθανότατα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι η ύπαρξη μιας μητέρας με άσθμα είναι ένας βασικός παράγοντας κινδύνου. Νέα έρευνα έχει προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα για να βρει ότι ένα επιγενετικά τροποποιημένο προγεννητικό περιβάλλον σε έγκυες γυναίκες με τη νόσο μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο του παιδιού τους να αναπτύξει άσθμα, το οποίο είναι από τις πιο κοινές χρόνιες παθήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η μελέτη, που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, βρήκε εντυπωσιακές επιγενετικές διαφορές στα κύτταρα των αεραγωγών ασθενών με άσθμα που έχουν ασθματικές μητέρες, σε σύγκριση με ασθενείς των οποίων οι μητέρες δεν είχαν ποτέ άσθμα. Η έρευνα δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 13/6 στο Proceedings of the National Academy of Sciences.

Οι συμμετέχοντες ήταν ασθενείς από τις κλινικές άσθματος UChicago Medicine. Πολλοί ζουν στη νότια πλευρά, όπου τα ποσοστά άσθματος είναι ιδιαίτερα υψηλά.

Διεξαγωγή της μελέτης, με ενήλικα κύτταρα
Η μελέτη χρησιμοποίησε κύτταρα που ελήφθησαν από ενήλικες ασθενείς, αλλά τα αποτελέσματα αναπαράχθηκαν επιπλέον σε επιθηλιακά κύτταρα αεραγωγών που ελήφθησαν από μια ανεξάρτητη ομάδα παιδιών. Η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι παρατήρησαν επιγενετικές τροποποιήσεις στους ασθματικούς ασθενείς που πιθανώς συνέβησαν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και η έκθεση στο περιβάλλον της ασθματικής μητέρας διαμόρφωσε την πιθανότητα ανάπτυξης άσθματος αργότερα στη ζωή.

Σημείωσαν ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να καθοριστεί το χρονοδιάγραμμα αυτών των αλλαγών και οι επιπτώσεις τους στο άσθμα.

Μία από τους συγγραφείς της μελέτης, η Carole Ober, η οποία έχει περάσει χρόνια ερευνώντας πώς η γενετική συμβάλλει στην ανάπτυξη του άσθματος, συμπεριλαμβανομένων των επιγενετικών παραγόντων, δήλωσε: «Το γεγονός ότι αυτά τα αποτελέσματα αναπαράχθηκαν σε μια ξεχωριστή μελέτη παιδιών υποστηρίζει την ιδέα ότι αυτές οι τροποποιήσεις υπάρχουν πολύ πριν από την ενηλικίωση».

Η επιγενετική αναφέρεται σε αλλαγές στον τρόπο έκφρασης των γονιδίων που δεν κατευθύνονται από αλλαγές ή μεταλλάξεις στην ίδια την αλληλουχία του DNA, αλλά μάλλον από περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Πηγή: onmed.gr