Η πανδημία του κορονοϊού άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει παρά πολλά από όσα θεωρούσαμε δεδομένα. Ένα από αυτά είναι και η εκπαίδευση – δημόσια και ιδιωτική – που αρχικά, μπήκε στον πάγο, για να συνεχιστεί από μακριά, ώσπου πήρε και πάλι μπρος, αλλά κάτω από ειδικές συνθήκες, με πρωτόγνωρους κανόνες και με πολλές αμφιβολίες για το αν θα βγει κανονικά η φετινή σεζόν.

Κάπως έτσι, σε πολλές χώρες του κόσμου, ήρθε στο προσκήνιο το homeschooling ή εκπαίδευση κατ’ οίκον, ένας εναλλακτικός τρόπος (άλλος απ’ την τηλεκπαίδευση) να βγάλει ένα παιδί το σχολείο χωρίς να πατήσει ποτέ το πόδι του σ’ αυτό.

Τι είναι το homeschooling
Η εκπαίδευση κατ’ οίκον είναι ουσιαστικά η ανάληψη της ευθύνης για την εκπαίδευση ενός παιδιού εξ ολοκλήρου απ’ τους γονείς του και, φυσικά, η κάλυψη της απαραίτητης διδακτικής ύλης στο σπίτι από τους ίδιους ή δασκάλους που έχουν επιλέξει.

Αυτό μπορεί να συμβεί για πολλούς λόγους, κάποιοι από αυτούς αντικειμενικοί (π.χ. διαγνωσμένη αδυναμία του παιδιού να παρακολουθήσει τα μαθήματα στο περιβάλλον του σχολείου) και άλλοι εντελώς υποκειμενικοί, όπως π.χ. η έλλειψη εμπιστοσύνης στο εκπαιδευτικό σύστημα ή η επιθυμία των γονιών να δημιουργήσουν ένα δικό τους διδακτικό πλαίσιο για το παιδί με αφετηρία τις προτεραιότητες, τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις τους.

Γιατί να αναλάβει κάποιος την εκπαίδευση του παιδιού του (ή όχι);
Όπως είναι αναμενόμενο, το homeschooling αποτελεί μια αμφιλεγόμενη επιλογή, κυρίως επειδή η δημόσια εκπαίδευση αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κοινωνικά αγαθά παγκοσμίως. Όχι μόνο για οικονομικούς λόγους ή για λόγους ισονομίας, αλλά κι επειδή έτσι παρέχεται στα παιδιά η δυνατότητα να αναπτυχθούν πνευματικά και συναισθηματικά μέσα σε ένα κοινό περιβάλλον και νοηματικό πλαίσιο – να έχουν, δηλαδή, κοινές αναφορές και προσλαβάνουσες καθώς βαδίζουν προς την ενηλικίωση και την ένταξή τους στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

Κοντολογίς, δεν είναι απλώς θέμα γνώσεων ή προετοιμασίας για τις σπουδές, αλλά προετοιμασίας για τον κόσμο έξω απ’ το σπίτι. Για όσους το επιλέγουν (όπου επιτρέπεται κάτι τέτοιο), πάντως, το homeschooling πλεονεκτεί έναντι της σχολικής εκπαίδευσης σε μια σειρά από ουσιώδη σημεία:

-Οι γονείς ορίζουν το πλέγμα των αξιών που θα εμφυσήσουν στα παιδιά τους.

-Ενισχύονται οι ενδοοικογενειακές σχέσεις.

-Δίνεται έμφαση στις πραγματικές αδυναμίες των παιδιών βελτιώνοντας τις συνολικές επιδόσεις τους.

-Στο ασφαλές περιβάλλον του σπιτιού, τα παιδιά πειθαρχούν πιο εύκολα στις ανάγκες της εκπαίδευσής τους.

-Αποφεύγονται οι παγίδες της κοινωνικοποίησης σε ένα περιβάλλον που είναι πέρα απ’ τον έλεγχο των γονιών και συχνά κρύβει κινδύνους.

-Για πολλούς, είναι μια λιγότερο δαπανηρή επιλογή.

Στον αντίποδα, φυσικά, βρίσκονται εκείνοι που αντιτίθενται στην παροχή αυτής της επιλογής επειδή ο απομονωτισμός που, ίσως, υποθάλπει μπορεί να:

-Υπονομεύσει τον ίδιο τον σκοπό της, που είναι η καλύτερη εκπαίδευση των παιδιών και αποτελεί δικαίωμά τους να τη διεκδικήσουν απ’ το σχολείο.

-Επιτρέψει στους γονείς να διαμορφώσουν την προσωπικότητα των παιδιών με τρόπο που δεν τα ωφελεί ή καταπατά στοιχειώδη δικαιώματά τους (π.χ. γαλούχηση με ακραίες αντιλήψεις, αντικοινωνικές συμπεριφορές, θρησκευτικό φανατισμό κλπ.).

-Στερήσει στα παιδιά την κοινωνικοποίηση με συνομήλικούς τους, η οποία είναι απολύτως απαραίτητη για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική και πνευματική τους ανάπτυξη.

-Συσπειρώσει σταδιακά πολλούς πολίτες, κατά παράλογο τρόπο, απέναντι σε ένα αναφαίρετο δικαίωμά τους, που είναι η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, η απρόσκοπτη παροχή και η διαρκής βελτίωση αυτής.

Εν κατακλείδι...
Μια πρώτη ματιά στους αριθμούς, πάντως, αποκαλύπτει ένα σημαντικό μύνημα προς πάντες υπεύθυνους. Σ' εκείνες τις χώρες που διαθέτουν προηγμένο εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο χαίρει της εμπιστοσύνης των πολιτών (π.χ. σκανδιναβικές) εκείνοι που επιλέγουν την κατ οίκον εκπαίδευση είναι, τελικά, ελάχιστοι.

Πηγή: mama365.gr