Το να είσαι το μεσαίο παιδί σημαίνει ότι δεν είσαι ο χαριτωμένος βενιαμίν, ούτε το πρωτότοκο καμάρι της οικογένειας. Βρίσκεσαι στο ενδιάμεσο και πολλές φορές νιώθεις ότι η δική σου φωνή δεν ακούγεται τόσο καθαρά! Όπως λέει και η παρακάτω μαμά είναι στο χέρι μας να δείξουμε στα μεσαία παιδιά πόσο τα αγαπάμε και πόσο μοναδικά είναι.
«Το σπίτι μας είναι γεμάτο αγόρια. Για την ακρίβεια τέσσερα, από 7 ετών και κάτω. Όλοι μας λένε πόσο ήσυχα παιδιά είναι και πόσο καλούς τρόπους έχουν. Είναι υπάκουα, ξέρουν να μοιράζονται και να περιμένουν τη σειρά τους.
Η αλήθεια όμως είναι πως στο σπίτι μας τα πράγματα είναι διαφορετικά...Είναι ατίθασα και κάνουν πολύ φασαρία! Κυρίως ο δεύτερος και ο τρίτος μου γιος. Τα μεσαία μου παιδιά!
Και το καταλαβαίνω! Γιατί ούτε ο πρωτοτόκος, ούτε ο βενιαμίν της οικογένειας νιώθουν όπως αισθάνεται το μεσαίο παιδί. Κάποιες φορές ''χαμένος'', άλλες πάλι ότι δεν ακούγεται.
Η σειρά που γεννιέται κάθε παιδί παίζει τεράστιο ρόλο στην εξέλιξή του. Ο μεγάλος είναι ο αρχηγός-εκείνος που μας έμαθε να είμαστε γονείς, αυτός που μας βοηθάει και που θέλει να τα κάνει όλα πρώτος.
Μετά είναι το δεύτερο παιδί που ενώ παίρνει την προσοχή που ζητάει δεν προλαβαίνει να χορτάσει καθώς έρχεται το τρίτο μωρό της οικογένειας.
Βρίσκεται στο ενδιάμεσο. Δεν είναι ακόμα μεγάλο παιδί, αλλά ούτε και μωρό. Αισθάνεται την ανάγκη να συγκριθεί με τα αδέρφια του και να ανταποκριθεί σε απαιτήσεις που δεν είναι της ηλικίας του. Δεν έχει την ωριμότητα του πρωτότοκου ούτε εξαρτάται από μένα όπως ο μικρότερος.
Κι όμως είναι τόσο ευαίσθητος! Είμαστε πιο χαλαροί μαζί του και αυτό απ' ότι φαίνεται δεν το θέλει. Απαιτεί την προσοχή είτε με κλάματα και φωνές, είτε με αγκαλιές και χάδια.
Πώς μπορώ λοιπόν να τον κάνω να νιώσει πόσο ξεχωριστός είναι; Πολύ απλά! Αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι την απόλυτη προσοχή και φροντίδα μας μέσα στην μέρα, έτσι ώστε να αισθανθεί μοναδικός και πόσο πολύ τον αγαπάμε!
Στο χέρι μας είναι να το δείξουμε: ζητώντας του τη βοήθειά του, μαθαίνοντάς του να κάνει υπομονή ή κοιτώντας τον στα μάτια όταν μας μιλάει.
Πρέπει, έμπρακτα, να του δείχνουμε ότι τον ''βλέπουμε'' και ότι δεν υπάρχει λόγος να συγκρίνεται με κανένα απ' τα αδέρφια του. Έχει κερδίσει την αγάπη μας από τη μέρα που γεννήθηκε.»
Πηγή: herviewfromhome.com
