Οι θυσίες αφορούν τους γονείς, όχι τα παιδιά... Η λέξη «θυσία» δεν μου άρεσε ποτέ. Όταν έγινα μητέρα, μάλιστα, θύμωνα πολύ όταν με καμάρωναν για τις «θυσίες» που κάνω. Οι γονείς επιλέγουν να κάνουν παιδιά και οφείλουν να προσαρμόσουν τη ζωή τους ανάλογα. Δεν θυσιάζονται, κάνουν αυτό που θέλουν: το παιδί τους ευτυχισμένο και υπεύθυνο.

Αυτό δεν σημαίνει πως κάποιες φορές δεν νιώθω κούραση (σωματική και ψυχολογική)... Όλοι οι γονείς την νιώθουμε κάποιες φορές. Ωστόσο, αυτός είναι ο καινούργιος μας ρόλος και πρέπει να τον υποδεχτούμε. Το ζητούμενο είναι να ζούμε όλοι μαζί στο ίδιο σπίτι αρμονικά, χωρίς να καταπιέζει ή να ενοχλεί ο ένας τον άλλον κι ο καθένας να γνωρίζει τα όρια, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά του. Κι αυτό σημαίνει ευτυχισμένη οικογένεια.

Προσαρμοζόμαστε εμείς στο πρόγραμμά του, και όχι εκείνο το δικό μας

Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις ως γονιός είναι πως πρέπει να τηρείς ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Το παλιό σου πρόγραμμα, που περιελάμβανε καθημερινές βραδινές εξόδους με φίλους, αλλάζει άρδην! Τα παιδιά πρέπει αφενός να κοιμούνται νωρίς, κι αφετέρου πρέπει να είμαστε κι εμείς ξεκούραστοι για να ανταπεξέλθουμε στις καθημερινές μας υποχρεώσεις. Το πρέπον, λοιπόν, είναι να ακολουθήσουμε το δικό του πρόγραμμα ύπνου, και όχι εκείνο το δικό μας.

Τρώμε όλοι τα ίδια!
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τη διατροφή μας. Για να πείσουμε ένα παιδί να φάει σωστά, πρέπει να δώσουμε το καλό παράδειγμα. Το τραπέζι μας πρέπει να έχει πιάτα απ’ όλες τις διατροφικές αλυσίδες και να τρώμε όλοι το ίδιο. Είναι ο μόνος τρόπος να μάθουμε στο παιδί μας να τρέφεται σωστά και ισορροπημένα.

Η τηλεόραση κλείνει κάποιες ώρες (κι ας θέλαμε να δούμε)
Στα περισσότερα σπίτια, η τηλεόραση είναι ανοιχτή σχεδόν όλη τη μέρα. Και να μην είναι, όμως, ίσως είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε κάποια απογευματινά προγράμματα που μας ενδιαφέρουν. Με τον ερχομό ενός παιδιού, όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Η προτεραιότητά μας είναι να περάσουμε τον ελεύθερο χρόνο μας μαζί του: να διαβάσουμε, να παίξουμε ή να πάμε βόλτα. Η ανοιχτή τηλεόραση δεν ωφελεί το παιδί. Αντίθετα, μαθαίνει πως αυτό που κάνουν οι μεγάλοι (και που θα κάνει και το ίδιο όταν μεγαλώσει) είναι να βλέπουν όλη μέρα τηλεόραση…

Βλέπουμε πιο συχνά τους φίλους του παιδιού σου από τους δικούς σου!
Το καλό με τους δικούς μας φίλους είναι πως τις περισσότερες φορές η σχέση μας μετράει αρκετά χρόνια και είναι βασισμένη σε γερά θεμέλια. Ακόμα κι αν δεν βρισκόμαστε ή δεν μιλάμε όπως παλιά, η μεταξύ μας αγάπη και εμπιστοσύνη δεν χάνεται. Τώρα, είναι η ώρα να δώσουμε προτεραιότητα στην σωστή κοινωνικοποίηση και τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών. Καταλήγουμε, λοιπόν, να βρίσκεστε περισσότερο με τους μικρούς φίλους των παιδιών μας (και τις μαμάδες τους!), παρά με τους κολλητούς μας. Ωστόσο, μπορούμε να το δούμε σαν μία ευκαιρία να διευρύνουμε και τον δικό μας κοινωνικό κύκλο.

Μειώνουμε τον προσωπικό μας χρόνο
Ο προσωπικός μας χρόνος είναι πολύτιμος αλλά και απαραίτητος για να είμαστε καλά! Ωστόσο, οι υποχρεώσεις μας είναι περισσότερες, οι προτεραιότητες μας διαφορετικές και οι αντοχές μας λιγότερες. Φροντίζουμε πάντα να εξασφαλίζουμε λίγη ώρα σε πράγματα που ενδιαφέρουν και μας τονώνουν, αλλά το περισσότερο μέρος της ημέρας μας αφιερώνεται στα παιδιά. Έτσι είναι, κι έτσι πρέπει να είναι. Να θυμάστε πως θα έρθει η μέρα που τα παιδιά θα συνεχίσουν τη ζωή τους εκτός σπιτιού, και τότε θα έχετε όλο τον χρόνο δικό σας αλλά θα ζητάτε τα παιδιά!

Πηγή: mama365.gr