Το μωρό πιπιλάει την πιπίλα ή το δάχτυλο του, διότι εκκρίνονται ουσίες που του προκαλούν ηρεμία και ευφορία και του θυμίζει το πιπίλισμα του μαστού της μητέρας του.

Έχει παρατηρηθεί με υπερηχογραφήματα ότι, ακόμη και κατά την διάρκεια που το μωρό είναι μέσα στην κοιλιά της μαμάς του, πιπιλάει το δάχτυλο του.

Το ιδανικό θα ήταν το μωρό να μην μάθει καθόλου να πιπιλάει ούτε το δάχτυλο ούτε την πιπίλα. Αν πρέπει να διαλέξουμε μεταξύ των δυο αυτών, είναι προτιμότερο να μάθει την πιπίλα, διότι θα είναι πιο εύκολα από το να την κόψουμε.

Μια καλή μέθοδος είναι να μην αφήνουμε από την αρχή συνεχώς την πιπίλα ή το πιπίλισμα του δάχτυλου, αλλά μόνο για το χρονικό διάστημα που χρειάζεται, για να ηρεμήσει, ώστε να μην την μάθει τόσο πολύ.

Η ιδανική περίοδος για να αρχίσει να την «κόβει» είναι μετά τον πρώτο χρόνο της ζωής του. Αρχίζουμε με την σταδιακή μείωση της χρήσης του πιπιλίσματος, κατά τη διάρκεια της μέρας. Δηλαδή του τραβάμε το δάχτυλο ή την πιπίλα και έτσι του χαλάμε την ευχαρίστηση σταδιακά, ώστε να γίνει κάποια μορφή «αποτοξίνωσης»!

Ένας άλλος δημοφιλής τρόπος είναι το σταδιακό κόψιμο της πιπίλας με ένα ψαλιδάκι: Δηλαδή, ξεκινάμε, να την κόβουμε στην βάση της κάθε 3-4 μέρες όλο και περισσότερο, ώστε να μην την ευχαριστιέται και έτσι σταδιακά να μην την θέλει πια.

Βέβαια είναι και μερικά παιδιά που με μια φανταστική ιστορία πείθονται να κόψουν την πιπίλα ή και το πιπίλισμα.

Για παράδειγμα του λέμε ότι η νεράιδα πήρε την πιπίλα ή ο παιδίατρος ή τώρα που έβγαλε δόντια δεν την χρειάζεται και μερικές φορές τα καταφέρνουμε.

Πηγή: all4mama.gr