Το να έχει ένας γονέας ενσυναίσθηση, δηλαδή να μπορεί να μπαίνει στη θέση του παιδιού και να το κατανοεί και να το αποδέχεται άνευ όρων (αλλά όχι άνευ ορίων), είναι εξίσου σημαντικό με το να το αγαπά και να του το δείχνει.

Οι περισσότεροι από εμάς δεν μεγαλώσαμε με αυτόν τον τρόπο. Τα παιδαγωγικά συστήματα που εφάρμοζαν οι γονείς μας ήταν πολύ διαφορετικά και, μεταξύ μας, χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης. Είναι, λοιπόν, δύσκολο να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με πλήρη αποδοχή και κατανόηση στην πράξη.

Και ξέρετε κάτι; Το σημαντικό είναι πως θέλουμε να είμαστε ενσυναισθητικοί γονείς. Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρνουμε πάντα, πάντως το προσπαθούμε.

Αναγνωρίζετε τα συναισθήματα του παιδιού;

Μερικές φορές, δεν αρκεί να παρατηρούμε τις συμπεριφορές των παιδιών και να τις διορθώνουμε. Εκτός από τα όρια και τους ασφαλής κανόνες που οφείλει να θέτει ένας γονέας, για να μπορέσει να προσεγγίσει το παιδί του με κατανόηση και ενσυναίθηση, πρέπει να κάνει και κάτι ακόμα: να διαβάζει πίσω από τις πράξεις ή τις λέξεις του παιδιού και να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του!

Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Ωστόσο, είναι θέμα εμπειρίας, θέλησης και προσπάθειας. Ένας ενσυναισθητικός γονέας μπορεί να κατανοήσει πως πίσω από μία επιθετική ή παθητική στάση του παιδιού, κρύβονται συναισθήματα που το παιδί δεν μπορεί να διαχειριστεί. Πολλές φορές, η θλίψη, η ζήλεια ή η απόρριψη μοιάζουν δύσκολα για τα μικρά μας. Όταν, όμως, μπορούμε να τα εντοπίσουμε και τα εκμαιεύσουμε εμείς, τα πράγματα γίνονται ευκολότερα. Τα παιδιά νιώθουν όχι μόνο πως τα συναισθήματά τους είναι καλά, αλλά και πως είναι αποδεκτά.

Ανέχονται την κακή συμπεριφορά του;
Κάτω από αυτό το πρίσμα, λοιπόν, ένας ενσυναισθητικός γονιός που κατανοεί, αποδέχεται και αγκαλιάζει το συναίσθημα του παιδιού και να του εξηγήσει γιατί η πράξη του ήταν λάθος χωρίς να το πληγώσει. «Καταλαβαίνω πως είσαι θυμωμένος, όμως δεν είναι σωστό να ξεσπάς το θυμό σου δέρνοντας άλλα παιδάκια γιατί πονάνε. Όταν το κάνεις αυτό, θα πρέπει να φεύγουμε από το πάρκο».

Με απλά λόγια, κάνεις το παιδί να νιώσει πως είσαι κοντά του, το αποδέχεσαι και το κατανοείς ακόμα κι όταν δεν ανέχεσαι μία κακή συμπεριφορά του. Η επίπτωση (και όχι η τιμωρία) πρέπει να είναι άμεση και κατανοητή χωρίς να λείπει η αγκαλιά ή η αγάπη σας. Έτσι, το παιδί παίρνει το μήνυμα πως απορρίπτετε όχι το ίδιο αλλά τη συμπεριφορά του, ενώ δεν συγχέει την αγάπη σας με τον τρόπο που φέρεται.

Νιώθετε να το λυπάστε όταν κάτι δεν πάει καλά;
Εάν ναι, τότε η ενσυναίσθησή σας δεν βρίσκεται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Η λύπηση ή ο οίκτος για ένα παιδί που είχε μια αποτυχία ή του επιβλήθηκε κάποιο όριο που δεν του άρεσε, δεν το βοηθούν. Ο γονέας με ενσυναίσθηση γνωρίζει πως η ζωή είναι ένα μείγμα από ευχάριστες και δυσάρεστες καταστάσεις, και θέλει να προετοιμάσει το παιδί του κατάλληλα.

Όταν, λοιπόν, το βλέπει στεναχωρημένο δεν τρέχει να του λύσει τα προβλήματα από λύπηση ώστε να το δει χαμογελαστό. Αντίθετα, του συμπαραστέκεται σαν ίσος προς ίσο στα δύσκολα και το βοηθά να βρει τις δικές του λύσεις που θα το κάνουν χαρούμενο.

Μήπως προσπαθείτε να κάνετε τις δικές του δουλειές;
Εάν όχι, είστε σε καλό δρόμο. Ο καθένας πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν και να τις φέρνει εις πέρας. Φυσικά και θα είστε δίπλα τους σε περίπτωση που χρειαστούν τη βοήθειά σας, αρκεί αυτή η βοήθεια να μην σημαίνει πως θα κάνετε τελικά τις δικές τους δουλειές. Έτσι, μεγαλώνετε ένα παιδί που θα ωριμάσει στην ώρα του και θα είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του όχι μόνο στο σχολείο αλλά και στην ενήλικη ζωή του.

Ξέρετε να ζητάτε συγνώμη;
Οι γονείς που μπορούν να ζητήσουν συγνώμη από τα παιδιά τους, διαθέτουν συνήθως ενσυναίσθηση και αυτογνωσία. Είναι σημαντικό να μπορείς να αναγνωρίζεις τα λάθη σου και ειδικά σε μία σχέση «εξουσίας» όπως αυτή του γονιού με το παιδί του. Με αυτόν τον τρόπο, κάνεις το παιδί να νιώθει σημαντικό και ισάξιό σου, εξουδετερώνεις το συναίσθημα της αδικίας που κατατρέχει τα περισσότερα παιδιά ενώ δίνεις το καλό παράδειγμα.

Όταν βάζετε όρια μπορείτε να τα κρατήσετε;
Είναι πολύ σημαντικό να μπαίνουν όρια και κανόνες σε μία οικογένεια. Και ακόμα πιο σπουδαίο, είναι αυτά τα όρια να διατηρούνται! Οι κανόνες δεν είναι εύκολο να εφαρμόζονται από τα μικρά παιδιά, τα οποία δοκιμάζουν διαρκώς τις αντοχές μας και προσπαθούν να σπάσουν τα όριά μας. Ο γονιός με ενσυναίσθηση, όμως, δεν υποκύπτει σε συναισθηματικούς εκβιασμούς των παιδιών. Γνωρίζει πως τα όρια είναι εκείνα που θα εξασφαλίσουν την ασφάλεια και την ευτυχία των παιδιών του, και τα διαφυλάττει διαρκώς.

Πηγή: mama365.gr