Στο θέμα της εκδηλωτικότητας δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Είναι όμως ένα στοιχείο που θα βοηθήσει το παιδί στις σχέσεις του με τους ανθρώπους, οπότε καλό είναι να του δείξετε το δρόμο:

-Για να βοηθήσετε το παιδί να καταλάβει ότι η έκφραση σκέψεων και συναισθημάτων δεν είναι κάτι μεμπτό, εσείς πρώτοι θα πρέπει να δίνετε το καλό παράδειγμα. Αν βλέπει ότι είσαστε εσωστρεφείς ή δε συνηθίζετε να δείχνετε την αγάπη σας στο σύντροφό σας, είναι δύσκολο μεγαλώνοντας να γίνει εκδηλωτικό.

-Φροντίστε να είσαστε εκδηλωτικοί με το παιδί, δείχνοντας την αγάπη σας για εκείνο σε κάθε ευκαιρία, λέγοντάς του πόσο περήφανους σας κάνει και άλλα παρόμοια. Και μόνο οι όμορφες σκέψεις και τα συναισθήματα που θα του προκαλέσουν όλα αυτά, θα λειτουργήσουν αυτόματα ως παράδειγμα προς μίμηση για το μέλλον.

-Ενθαρρύνετε το παιδί να δείχνει με λόγια και έργα όσα έχει στο μυαλό του, αρκεί να μην είναι προσβλητικά ή φέρουν τον άλλον σε αμηχανία. Όταν αρχίσει να το κάνει δειλά-δειλά μαζί σας, δείξτε ζωηρό ενδιαφέρον για όσα σας αποκαλύπτει και κάντε διευκρινιστικές ερωτήσεις.

-Δώστε του χρόνο μέχρι να εκφράσει αυτό ακριβώς που έχει στο μυαλουδάκι του. Μην ξεχνάτε ότι δεν έχει φτάσει ακόμα σε στάδιο που να μπορεί να εξωτερικεύει πράγματα με συγκροτημένο τρόπο.

-Σε καμία περίπτωση μη σαρκάσετε το παιδί για τα λεγόμενά του και γενικά μην το κάνετε να νιώσει άβολα. Πρέπει να νιώσει ότι βρίσκεται σε περιβάλλον που το αποδέχονται και όχι ότι έχει απέναντί του κριτές τους ίδιους τους γονείς του!

-Σταδιακά και όσο κάνει βήματα προόδου στο κομμάτι της εκδηλωτικότητας, διδάξτε το ότι δεν είναι μη αποδεκτή συμπεριφορά να δείχνει κάποιες φορές και αρνητικά συναισθήματα. Να γίνεται όμως κάποιες φορές και ιδανικά με μη λεκτικό τρόπο, κάτι που βέβαια θα μπορέσει να αντιληφθεί ως μηχανισμό σε πολύ μεταγενέστερη ηλικία.

Πηγή: mother.gr