Όταν τα παιδιά προσχολικής ηλικίας περνούν χρόνο το ένα με το άλλο, συνηθίζουν να υιοθετούν το ένα τα χαρακτηριστικά του άλλου, σύμφωνα με μία νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε on-line στην επιθεώρηση Personality and Social Psychology αποδεικνύει στην ουσία ότι η προσωπικότητα διαμορφώνεται από το περιβάλλον και όχι από τα γονίδια.

«Αυτό είναι σημαντικό, αν σκεφθεί κανείς ότι ορισμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να επιτύχουν στη ζωής τους, ενώ άλλα μπορούν να τα κρατήσουν πίσω», σημείωσε η συγγραφέας της μελέτης, Jennifer Watling Neal, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ψυχολογίας.

Οι ερευνητές μελέτησαν δύο τάξεις προσχολικής ηλικίας, για έναν ολόκληρο χρόνο, αναλύοντας τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και τα κοινωνικά δίκτυα μια τάξης 3χρονων και μίας τάξης 4χρονων.

Τα παιδιά που έπαιζαν με άλλα παιδιά τα οποία ήταν εξωστρεφή και εργατικά άρχισαν με τον χρόνο να μοιάζουν με τα παιδιά με τα οποία έπαιζαν. Αντίθετα, τα παιδιά που οι σύντροφοί τους στο παιχνίδι ήταν αγχώδεις και απογοητευμένοι, δεν υιοθέτησαν τα χαρακτηριστικά των παιδιών με τα οποία έρχονταν σε επαφή.

Τα συγκεκριμένα αποτελέσματα αποδεικνύουν ότι τα παιδιά ασκούν περισσότερη επίδραση το ένα στο άλλο από όση υπολογίζαμε μέχρι σήμερα.

“Οι γονείς ξοδεύουν πολύ χρόνο προσπαθώντας να διδάξουν στα παιδιά τους να είναι καλοί ακροατές, να είναι υπομονετικά και μην είναι παρορμητικά”, λέει η αναπαληρώτρια καθηγήτρια Ψυχολογίας, Emily Durbin, που συμμετείχε επίσης στη μελέτη. «Ωστόσο, δεν τους επηρεάζουν ούτε οι γονείς, ούτε οι δάσκαλοί τους, αλλά οι φίλοι τους».

Πηγή

 stogiatro.gr