Είπα να συγκεντρώσω σε ένα post αυτά που σκέφτομαι και νιώθω αυτούς τους μήνες που είμαι έγκυος στο δεύτερο παιδί. Ίσως να υπάρχουν κι άλλες ψυχές εκεί έξω που να νιώθουν/βιώνουν αυτή τη στιγμή παρόμοιες καταστάσεις ή που να τις έχουν νιώσει/βιώσει παλιότερα. Ίσως πάλι να θέλω απλώς να δώσω το δικό μου στίγμα, τη δική μου ιστορία. Γιατί, σαφώς κάθε ιστορία είναι διαφορετική. Και κάθε εγκυμοσύνη είναι διαφορετική. Εγώ σίγουρα βρίσκω και ομοιότητες και διαφορές με την πρώτη μου εγκυμοσύνη.
Στην τελική, μπορεί απλώς να θέλω να φωνάξω ότι η εγκυμοσύνη ΔΕΝ είναι μόνο ροζ συννεφάκια από marshmallows και πολύχρωμοι μονόκεροι. Που και που γκριζάρει λίγο ο ουρανός, όπως με την αφρικανική σκόνη ένα πράμα.
Τη στιγμή αυτή λοιπόν, που μου μένει κάτι λιγότερο από μήνας πρακτικά για να συναντήσω το τέταρτο μέλος της οικογένειας, συντρέχουν τα παρακάτω:
1. Καταρχάς, ζεσταίνομαι.
Κάποιες μέρες αρκετά, μιας και ουσιαστικά έχει μπει το καλοκαίρι. Βέβαια, εγώ προσωπικά, το προτιμώ απ’ το να κρυώνω, κάτι που βίωνα πολύ τους πρώτους μήνες, λόγω ίσως της μόνιμης αδιαθεσίας που ένιωθα. Η μόνη μου έγνοια αυτή τη στιγμή είναι να καταφέρω να διακρίνω αν αυτό που θα τρέχει σε λίγο καιρό ανάμεσα στα πόδια μου θα είναι ιδρώτας ή τα υδραυλικά που έσπασαν.
2. Η κοιλιά μου έχει ήδη φτάσει σε επίπεδα ΟΒΕΛΙΞ.
Ή τουλάχιστον έτσι νιώθω. Δε συμμερίζονται όμως όλοι τον πόνο μου. Κάποιοι τολμάνε να ξεστομίσουν ότι είναι μάλιστα και σχετικά μικρή. Ε, ψιτ! Μήπως θες να στη δανείσω λίγο να την κυκλοφορήσεις και να μου πεις εντυπώσεις μετά; Τι σημαίνει “Εγώ είμαι άντρας, δεν μπορώ να κυκλοφορώ σαν έγκυος”; Ένας λόγος παραπάνω να μη μιλάς λοιπόν!
3. Το δωμάτιο του μπεμπέ δεν είναι ακόμα έτοιμο.
Τα έπιπλα που έχουμε παραγγείλει (πέρα από την κούνια, αυτήν ευτυχώς την έχω από τον μεγάλο) θα μας έρθουν, εεεε, μπορεί και την ημέρα που θα γεννάω. Μήπως να τους έδινα καλύτερα τη διεύθυνση του μαιευτηρίου;
4. Είμαι σε μόνιμη πείνα – δίψα από τον 4ο μήνα.
Το στομάχι δε συνεργάζεται και φουσκώνει ακόμα και με σκέτο αέρα. Τρώω δυο μπουκιές από κάτι, οτιδήποτε, κι ύστερα ξαπλώνω στον καναπέ να πάρω πιέσεις και σφυγμούς. Κι αν διψάσω και χρειαστεί να πιω ΚΑΙ νερό με τις δυο μπουκιές; Περνάμε στη φάση “Φέρτε μου τη μάσκα οξυγόνου ΤΩΡΑ!”. Εν τω μεταξύ, δεν έχω εντοπίσει κάτι που να με φουσκώνει περισσότερο για να το αποφύγω. Τα μόνα που αποδεδειγμένα δε με φουσκώνουν είναι τα γλυκά, τα οποία μετά λύπης μου ξανάρχισα τώρα στην εγκυμοσύνη.
5. Στο πρώτο τρίμηνο βέβαια ήμουν η προσωποποίηση του μακαρονά.
Το ΜΟΝΟ που πήγαινε κάτω ήταν τα μακαρόνια. Το γεγονός ότι τα κατέβαζα ωστόσο δε σημαίνει ότι έβρισκε σύμφωνο και το στομάχι μου, το οποίο από τότε αντιδρούσε. Οι εμετοί, οι ανακατωσούρες και οι καούρες ήταν στο καθημερινό μενού.
6. Κατά τ’ άλλα τώρα η κοιλιά κοιλιά.
Επανέρχομαι στο καυτό θέμα, το κατάλαβες. Τι να κάνω; Σε λίγο θα με τσουλάνε κι εγώ θα κουτρουβαλάω σα γιουβαρλάκι. Είναι τόσο μεγάλη που κάθε φορά που γυρίζω πλευρό στο κρεββάτι και καταφέρνω να μην πέσω από κάτω μου δίνω συχαρίκια. Είναι τόσο μεγάλη που στερεώνω το πιάτο που τρώω πάνω της, σαν την έγκυο Φοίβη στα Φιλαράκια, θυμάσαι;
7. Για να μη μιλήσω για το στήθος δηλαδή.
Που ανταγωνίζεται στενά την κοιλιά. Και δεν αναφέρομαι σε ευγενή άμιλλα. Όχι. Κάνει προγραμματικές δηλώσεις τύπου “Θα σας δείξω εγώ τι θα φουσκώσει πιο πολύ! Και τι θα ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ φουσκωμένο μετά τη γέννα…”
8. Άραγε θα μπορέσω να θηλάσω αυτή τη φορά;
Στον πρώτο δεν τα είχα καταφέρει και είχα ταλαιπωρηθεί κάμποσους μήνες βγάζοντας γάλα με θήλαστρο. Μπλιαχ! Δεν θέλω να την ξαναζήσω αυτή την εμπειρία.
9. Η μεγαλύτερη φοβία ωστόσο που αντιμετωπίζω είναι ότι θα κάνω πάλι 3-3,5 χρόνια να κοιμηθώ. Και για να το χειροτερέψω, ούτε οι αντοχές μου είναι οι ίδιες με 6 χρόνια πριν, στην πρώτη γέννα, ούτε οι οικογενειακές απαιτήσεις είναι ίδιες. Γιατί το μεγαλύτερο παιδί έχει κι αυτό τις ανάγκες του.
10. Βέβαια αυτή τη φορά θα έχω Netflix για να πνίγω τον πόνο από τις αυπνίες. Yay!
11. Δεν ξέρω αν έχω χωνέψει 100% το ότι δεν θα κάνω μπάνια φέτος το καλοκαίρι (μακρόσυρτο ρούφηγμα μύτης).
12. Από την άλλη, σκέφτομαι σοβαρά να φτιάξω μαλλί και νύχι, να φτιασιδωθώ γενικά και να αρχίσω να βγάζω selfies για να με βλέπω τους αμέσως επόμενους μήνες μετά τη γέννα, τότε που ούτε μπιντέ δεν θα έχω χρόνο να κάνω. Να θυμάμαι πως είναι να νιώθει κάποια γυναίκα, έστω και με κοιλιά Οβελίξ. Γιατί μετά, η αλήθεια είναι ότι περνά λίιιιγος καιρός μέχρι να ξανανιώσεις ότι μπαίνεις στο παιχνίδι. Κι όταν λέω παιχνίδι εννοώ να έχεις ΛΟΥΣΜΕΝΟ μαλλί, να φοράς ΚΑΝΟΝΙΚΑ ρούχα και να αποχωριστείς το φυσικό “όχι-δεν-είμαι-θύμα-κακοποίησης-κύριε-πόλιτσμαν-απλώς-έχω-μέρες-να-κοιμηθώ” look στο μάτι.
13. Θα μπορέσω άραγε να ξαναφορέσω παπούτσια με κορδόνια στη ζωή μου;
Εδώ και μήνες φοράω μόνο slip-on. Ή παντόφλες. Ή slip-on.
14. Το μόνο βολικό με αυτή τη φάση της εγκυμοσύνης που βρίσκομαι είναι πως ότι πέφτει κάτω, μένει κάτω.
Δεν κάνω καν προσπάθεια να σκύψω. Και το καλύτερο; Δε νιώθω τύψεις γι’ αυτό! Κάποιος, κάποια στιγμή θα έρθει να το μαζέψει. Άσε που όταν ανοίγω τα παράθυρα για να αεριστεί το σπίτι, τα χνούδια που χορεύουν και κυκλοφορούν ανενόχλητα δίνουν έναν χαρούμενο τόνο και μια αίσθηση συντροφικότητας…
15. Έχεις δει την ταινία “The bucket list” με τον J. Nicholson και τον M. Freeman, που προσπαθούν να κάνουν όσα περισσότερα μπορούν από τη λίστα επιθυμιών τους πριν πεθάνουν;
Ε, κάπως έτσι νιώθω κι εγώ, minus το μακάβριο κομμάτι φυσικά. Προσπαθώ να δω όσους περισσότερους φίλους μπορώ, να οργανώσω όσο καλύτερα γίνεται καταστάσεις, να κλείσω όσο πιο πολλές εκκρεμότητες γίνεται (με σχετική αποτυχία ομολογουμένως). Γιατί μετάαααα; Περνάμε σε Walking Dead φάση…
16. Ευτυχώς τουλάχιστον πρόλαβα και πήγα μια, ενδεχομένως, τελευταία φορά σινεμά την περασμένη εβδομάδα και είδα το Deadpool 2.
Σχεδόν κατουρήθηκα πάνω μου απ’ το γέλιο. Δεν θέλει και πολύ στην κατάστασή μου η αλήθεια είναι…
17. Ανατρέχω στις πρώτες 2-3 φορές που ένιωσα το μωρό να κινείται στην κοιλιά μου.
Πρωτόγνωρο συναίσθημα, μαγικό! Και όσο μεγαλώνει ο μικρός σπόρος μέσα σου, τόσο πιο έντονο το συναίσθημα. Με αποκορύφωμα το τελευταίο τρίμηνο και ειδικά τον τελευταίο μήνα. Εκεί βέβαια αυτό που προηγουμένως ήταν χαριτωμένο και γλυκούλι αρχίζει να μετατρέπεται σε κάτι το επίπονο και κουραστικό. Από απαλά φτερουγίσματα, δειλά σκιρτήματα και ανεπαίσθητα πεταλουδο-πετάγματα που ένιωθες στην αρχή περνάς σε δυναμικές φιγούρες breakdancing, κλωτσοπατινάδα ελληνιστί. Σ’ αυτό το σημείο, η κοιλιά Οβελίξ αποκτά δική της προσωπικότητα. Creepy και spooky μαζί. Αν έχεις δει κάποιο από τα Alien θα καταλάβεις τι εννοώ. Εκεί που είσαι ξαπλωμένη στο κρεββάτι, γιατί συνήθως βραδινές ώρες δίνονται οι καλύτερες παραστάσεις, αρχίζεις να βλέπεις την κοιλιά να κινείται, να αναπνέει, να αντιδρά σε ερεθίσματα, να θυμώνει, να αντεπιτίθεται, να κάνει high five, να παίζει ντραμς, να κάνει κύμα σαν ποδοσφαιρόφιλος στο Μουντιάλ. Λες, δεν μπορεί, τώρα θα κάνει ένα “Μπραφ!” και θα εκραγεί, αποκαλύπτοντας το φιλοξενούμενο πλάσμα που παλεύει τόσον καιρό να ελευθερωθεί.
18. Και φυσικά όλα αυτά δεν ισχύουν μόνο για την πρώτη εγκυμοσύνη.
Τι; Νόμιζες ότι συνήθισες από την πρώτη και τώρα στη δεύτερη θα είσαι πιο cool; Χα, όχι ακριβώς! Η ίδια κοιλιά είναι στόχος, τα ίδια κόκκαλα φοβάσαι ότι θα σου τσακίσει το κατά τ’ άλλα μικρούλι, τρυφερούλι μπεμπέ. Εδώ που τα λέμε, εξαρτάται κι από το παιδί, τι χαρακτήρα δείχνει γενικά. Αλήθεια, θες να μάθεις τι χαρακτήρα δείχνουν τα ΔΙΚΑ μου παιδιά;
19. Ως απόρροια των ανωτέρω, η συχνοουρία που ούτως ή άλλως έχεις στην εγκυμοσύνη δύναται να γίνει ακόμα πιο έντονη.
Κυρίως όταν το μπεμπέ έχει πιστέψει βαθιά μέσα του πως η κύστη σου μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σάκος του μποξ.
20. Έτσι κι εγώ ανυπομονώ να σπάσω τους πολύ στενούς δεσμούς που έχω αναπτύξει τους τελευταίους μήνες με την τουαλέτα.
Γιατί μετά από το αλλεπάλληλο πήγαιν’ έλα για κατούρημα, κάποια στιγμή παραδίδεις τα όπλα, παίρνεις περιοδικά, μαξιλάρια και σνακ και λες “δεν έχει νόημα όλο αυτό, θα στρατοπεδεύσω εδώ μέσα μέχρι το τέλος”.
Αυτά λοιπόν περνάνε απ’ το μυαλό μου μερικές εβδομάδες πριν από τη γέννα.
Α, και κάτι τελευταίο. Που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ξεχειλίζει το ποτήρι για μένα.
21. Ότι δεν θα μπορέσω να δω φέτος τις συναυλίες που ήθελα, γαμώτο!
Μα είναι δυνατόν οι Jamiroquai, που τους περίμενα μια ζωή, να προγραμματίζουν συναυλία ακριβώς εκείνες τις μέρες που γεννάω; Έξαλλη γίνομαι!
Πηγή: themamagers.gr
