Το baby shower που είχα κάνει ήταν επικό! Είχε ετικέτες laser και τούρτα απο popcorn! Οι φίλες μου με κακόμαθαν με χρήσιμα δώρα και μοιράστηκαν μαζί μου ιστορίες τοκετού. Ένιωθα τόσο έτοιμη! Όλα ήταν προγραμματισμένα και ήμουν πανέτοιμη να υποδεχτώ το μωρό μου.
Το απόγευμα στις 4 Νοεμβρίου σπάσαν τα νερά μου. Ήμουν ήρεμη και ήξερα οτι έπρεπε να κάτσω σπίτι μέχρι οι συσπάσεις μου να γίνονται κάθε 4 λεπτά. Μου είχαν πει οτι αυτό μπορεί να πάρει πολύ χρόνο.
Ναι… δεν έγινε έτσι όμως!
Οι συσπάσεις μου πολύ γρήγορα έφτασαν στα 4 λεπτά. Και πολύ γρήγορα γίνονταν κάθε 3 λεπτά, κάθε 2 και κάθε λεπτό. Έγιναν συνεχόμενες και ο πόνος ήταν ατελείωτος. Προσευχόμουν να είναι ένας γρήγορος τοκετός, όσο γρήγορα ήταν και όσα βίωνα μέχρι στιγμής…
Ναι… δεν έγινε έτσι όμως!
Μετά από 15 ώρες βάναυσου τοκετού, μιας αποτυχημένης επισκληριδίου και αρκετών αποτυχημένων προσπαθειών να το διορθώσουμε ήρθαν οι κακές ειδήσεις. Χρειαζόμουν χειρουργική επέμβαση. Ο γιατρός είπε ότι έχουμε ένα μικρό αστέρι που έχασε το δρόμο του. Ουσιαστικά μου είπε με έναν πολύ ρομαντικό τρόπο ότι ο μικρός μου άντρας ήταν κολλημένος. Το κεφάλι του ήταν πρησμένο και βρισκόταν υπο μεγάλο στρες. Επέτρεψα στον εαυτό μου να κλάψει. Ποτέ δεν ήθελα να παραιτηθώ ούτε και μετά από 15 ώρες, αλλά αυτή η μάχη δεν ήταν μόνο για μένα, οπότε συμφώνησα με την επείγουσα καισαρική..
5 Νοεμβρίου, 23:45, ο μικρός Έκτορας – καλά όχι και τόσο μικρός, ήταν 3,700 – γεννήθηκε! Αποδείχθηκε ότι είχα λιγες ακόμη ώρες χειρουργικής επέμβασης για να περάσω. Είχα εκπλήξεις στην κοιλιά μου, μια ωραία κύστη και δύο όγκους ενδομητρίου. Καθώς βρισκόμουν στην ανάκαμψη, ευγνώμων δεν πονούσα και ενώ ήδη ανησυχούσα για το πόσο καιρό θα διαρκέσει η αναισθησία μου, σκέφτηκα, οκ, το έκανα και επέζησα.
2 μέρες μετά. Αυτό είναι το σημείο που ευχόμουν να μου είχε πει κάποιος.
Ω ΘΕΕ ΜΟΥ! Θα πεθάνω! Φωνάξτε μια νοσοκόμα!
Καθόμουν στην τουαλέτα, μούσκεμα στον ιδρώτα και έτρεμα από την αγωνία μου. Ζήτησα από τον άντρα μου να φωνάξει τη νοσοκόμα για΄τι φοβόμουν να πάω τουαλέτα. Φοβόμουν οτι ο ποπός μου θα σκιζόταν, τα ράμματα θα έφευγαν και θα πέθαινα από αιμορραγία. Δεν κάνω πλάκα. Τόσο άσχημα! Η νοσοκόμα προσπάθησε να με πείσει οτι ήμουν τυχερή καθώς οι περισσότερες γυναίκες δεν μπορούν να πάνε τουαλέτα πριν τις 4-5 μέρες. Οι περισσότερες; Δηλαδή αυτό συμβαίνει στις περισσότερες; Γιατί δεν μου το είπε καμία; Αυτή η δυσκοιλιότητα κυρίες μου κρατάει για εβδομάδες, να το θυμάστε!
Όλοι λένε να βάλεις παπουτσάκια μπάνιου στην τσάντα του νοσοκομείου για να μπαίνεις με αυτά στο ντους. Γιατί καμία δε λέει πάρτε μαζί σας δαμάσκηνα; Γιατί δεν μας έφεραν χάπια για τη δυσκοιλιότητα στο baby shower;
ΔΑΜΑΣΚΗΝΑ.
Γυναίκες, μην ντρέπεστε τέτοιου είδους θέματα και μιλήστε επιτέλους! Έτσι θα μάθουν και όλες οι νεότερες τι τις περιμένει…
Πηγή: babyradio.gr
