Δεν πρέπει να τα ρίχνουμε όλα στα παιδιά όταν αντιδρούν με θυμό, κλάματα και ουρλιαχτά και υιοθετούν συμπεριφορές που δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Η δική μας συμπεριφορά και ο τρόπος που θα χειριστούμε μία τόσο δύσκολη κατάσταση είναι αυτά που θα καθορίσουν την τελική έκβαση με μόνο δύο πιθανά σενάρια: την επιτυχία μας, με το να κάνουμε το παιδί να μας ακούσει ή την αποτυχία μας, με το να προκαλέσουμε ακόμα χειρότερες αντιδράσεις. Τι κάνετε λάθος, λοιπόν;
Ενδίδετε αμέσως στις απαιτήσεις του
Όταν το παιδί απαιτεί να το... υπακούσετε κάνοντάς του όλα τα χατίρια κι εσείς ενδίδετε, άθελά σας συναινείτε σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο συμπεριφοράς, που θα διαιωνίζεται. Πολλοί γονείς, μάλιστα, πέφτουν σ’ αυτήν την παγίδα γιατί δεν θέλουν να πληγώσουν το παιδί λέγοντάς του «όχι» αλλά και γιατί μπερδεύουν την έννοια της δωροδοκίας με την επιβράβευση. Σε σχετικό άρθρο μας θα δείτε πώς θα βρείτε την χρυσή τομή μεταξύ των δύο.
Δεν δέχεστε τα αρνητικά του συναισθήματα
«Σταμάτα να μυξοκλαίς/ Αντιδράς υπερβολικά/ Πώς κάνεις έτσι;»: μπορεί να χρησιμοποιείτε συχνά αυτές τις εκφράσεις για να ηρεμήσετε ή να παρηγορήσετε το παιδί όμως στην πραγματικότητα αυτό που κάνετε είναι να ακυρώνετε και να υποτιμάτε τα συναισθήματά του- κάτι που, αν και δεν μπορεί να εκφράσει με λόγια, το καταλαβαίνει. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι πως ό,τι σε εμάς φαντάζει αστείο ή ασήμαντο, για τα παιδιά μπορεί να είναι σημαντικό.
Την επόμενη φορά, λοιπόν, δοκιμάστε να ηρεμήσετε το παιδί με φράσεις όπως «Ξέρω ότι στενοχωρήθηκες πολύ. Πώς θα αισθανθείς καλύτερα;», δείχνοντάς του ότι είστε σύμμαχος και όχι εχθρός του. Εδώ θα δείτε περισσότερες εναλλακτικές φράσεις που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε.
Το αγνοείτε
Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι η πρακτική της αδιαφορίας είναι η πιο αποτελεσματική γιατί -πού θα πάει- κάποια στιγμή το παιδί θα κουραστεί και θα σταματήσει να γκρινιάζει. Η πραγματικότητα, όμως, διαφέρει. Αγνοώντας το παιδί, δείχνουμε μηδενικό ενδιαφέρον για τις ανάγκες του και δεν του μαθαίνουμε πώς να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του. Η συναισθηματική παραμέληση μπορεί να οδηγήσει σε ακόμα χειρότερες εκρήξεις στο μέλλον, να δημιουργήσει τεράστια απόσταση στη μεταξύ σας σχέση, αλλά και να έχει πολύ σημαντικές επιπτώσεις στην ενήλικη ζωή του παιδιού.
Οι κούφιες απειλές
Η στέρηση προνομίων και οι κούφιες χωρίς αντίκρισμα απειλές μπορεί να πιάσουν τις πρώτες φορές που θα τις χρησιμοποιήσετε, όμως μακροπρόθεσμα δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα, γιατί πολύ απλά το παιδί θα ξέρει πως δεν εννοείτε όσα λέτε- και, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν επικροτούμε γενικά την τεχνική του εκφοβισμού και των απειλών κάθε τύπου. Το παιδί, λοιπόν, δεν πρόκειται να σας πάρει σοβαρά και θα συνεχίσει να κάνει το δικό του, ξέροντας πως δεν ισχύει τίποτα από αυτά που του λέτε.
Προσπαθήστε να αντικαταστήσετε τις απειλές με κάτι θετικό, όπως «αν μαζέψεις τα παιχνίδια σου τώρα, αύριο θα μπορέσεις να παίξεις περισσότερη ώρα». Οι πιθανότητες επιτυχίας αυτόματα αυξάνονται.
Η σωματική βία
Η κλασική φράση «κι εμείς φάγαμε 2-3 ξυλιές στον ποπό αλλά δεν πάθαμε και τίποτα» δεν ισχύει εξ ορισμού. Το ‘χουμε πει και θα το ξαναπούμε: το ξύλο δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ ένας σωστός τρόπος διαπαιδαγώγησης. Πώς μπορεί ένας γονιός να έχει την απαίτηση να κερδίσει τον σεβασμό του παιδιού του με τη χρήση βίας; Το ξύλο φέρνει ξύλο. Και δεν υπάρχει χειρότερη συμπεριφορά από τη βίαιη συμπεριφορά.
Πηγή: mama365.gr
