Τελικά λειτουργούν;

Ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν υπάρχει πανεπιστήμιο για γονείς.

Ο κάθε γονιός είναι ξεχωριστός και κατ’ επέκταση, ανάλογα με τα βιώματά του, την προσωπικότητά του και τις συνθήκες υπό τις οποίες καλείται να μεγαλώσει το παιδί του, αναπτύσσει το δικό του προσωπικό στυλ διαπαιδαγώγησης. Οι περισσότεροι γονείς αναπτύσσουν τις τεχνικές τους μέσα από την καθημερινότητά τους και μετά από πολλές προσπάθειες, άλλοτε επιτυχείς και άλλοτε όχι.

Πέρα, όμως, από τις βασικές μορφές διαπαιδαγώγησης που ακούν στο όνομα «τιμωρία» και «ενθάρρυνση» που αναδιαμορφώνονται σε κάθε οικογένεια, υπάρχουν βασικά πρέπει και μη που ένας γονέας αξίζει να αναλογιστεί.

Αποφύγετε τις αρνήσεις
Κατά τη διάρκεια της ανατροφής ενός παιδιού, θα κληθείτε πολλές φορές να υποδείξετε ότι κάποιες από τις κινήσεις του είναι απαγορευτικές και κάποια από τα «θέλω» του αδύνατα. Το μυστικό στην αντίδρασή σας βρίσκεται στην θετική απάντηση που θα δώσετε ακόμα κι αν αυτό που θέλετε να περάσετε είναι το «όχι» ή το «μη». Αντί, λοιπόν, για «μην ακουμπάς τα μάτια της κουζίνας» η απάντηση «εάν το κάνεις αυτό, θα καείς και θα πονέσεις» είναι πολύ προτιμότερη και σίγουρα θα αποτυπωθεί στον εγκέφαλό του.

Συζητήστε
Όσο μικρό κι αν είναι το παιδί σας, αντιλαμβάνεται πλήρως κάθε σας κουβέντα. Μπορεί να μην δύναται να ανταποκριθεί ή να αντιδράσει σε αυτή αλλά επεξεργάζεται κάθε ερέθισμα που του δίνεται. Καλό θα ήταν, λοιπόν, να προτιμήσετε την συζήτηση και μετέπειτα τον διάλογο για να μεταφέρετε τις αγωνίες και τις σκέψεις σας. Μελλοντικά, θα συμπεριφερθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Επιτρέψτε τα ξεσπάσματα θυμού
Βαθιές ανάσες, υπομονή και επιμονή. Σε όποια ηλικία κι αν βρίσκονται, μέσω των ξεσπασμάτων τους, τα παιδιά προσπαθούν να εκφράσουν ενδότερα συναισθήματα και αδυναμίες τους. Έτσι, η κλασική λύση που ακούει στο «μην βγεις από το δωμάτιό σου αν δεν ηρεμήσεις» μόνο αντίθετα αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει. Δημιουργήστε στο πίσω μέρος του μυαλού σας ένα παραθυράκι που θα ανοίγει όποτε χρειάζεται και θα σας υπενθυμίζει ότι τα παιδιά χρειάζονται αγάπη τις στιγμές που νιώθουμε ότι την αξίζουν λιγότερο. Το παιδί την στιγμή του θυμού, έρχεται αντιμέτωπο με μεγάλα και τρομακτικά συναισθήματα τα οποία θα γιγαντωθούν αν παραμείνει μόνο του.

Πηγή: mothersblog.gr