Παιδιά που δεν τρώνε συγκεκριμένα φαγητά, παιδιά που τρώνε ανησυχητικά λίγο, παιδιά «δύσκολα» στο φαγητό και γονείς που ανησυχούν, πιέζουν και κάνουν…ακροβατικά προκειμένου το παιδί να φάει ή να πιει το γάλα του.

Τις περισσότερες φορές πιστεύουμε ότι εμείς κάνουμε κάτι λάθος. Κι όμως, δεν ισχύει πάντα. Σύμφωνα με έρευνες, το 16-75% των μικρών παιδιών παρουσιάζουν ιδιορρυθμίες και ιδιοτροπίες στη διατροφή τους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κατά την περίοδο αυτή, το παιδί εκφράζει περισσότερο την ατομικότητά του και εκδηλώνει την προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία του – και όχι στο ότι κάτι δεν κάνουμε σωστά εμείς.

Ωστόσο, υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορούμε να δοκιμάσουμε προκειμένου να βοηθήσουμε το παιδί να ξεπεράσει την άρνηση να δοκιμάζει και να τρώει το φαγητό του.
1. Μην το πιέσεις
Το να πιέζουμε το παιδί να φάει είναι μία από τις συνήθεις πρακτικές που εφαρμόζουμε από καταβολής κόσμου ειδικά στα παιδιά που «δεν τρώνε πολύ». Παρόλο που η πίεση μπορεί τελικά να «δουλέψει» και το παιδί να αναγκαστεί αν φάει είτε για να μας ευχαριστήσει, είτε για να «κερδίσει» ένα έπαθλο, η πρακτική αυτή μακροχρόνια έχει αντίθετα αποτελέσματα. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί ενήλικες οι οποίοι πιέστηκαν μικροί πάνω από ένα πιάτο φαγητό, παρουσίασαν απέχθεια σε πολλά είδη φαγητού. Αυτό που κάνω εγώ είναι να ενθαρρύνω τα παιδιά μου να δοκιμάσουν και να δοκιμάζω κι εγώ κάτι μαζί τους.

2. Σε κάθε νέο φαγητό, βάλε και κάτι απ’ το αγαπημένο του
Είναι λογικό τα παιδιά να μην αγαπούν μερικές γεύσεις και ειδικά τις υγιεινές. Μπορείτε λοιπόν να τις «καμουφλάρετε» χρησιμοποιώντας και άλλα υλικά που αγαπούν τα παιδιά και  κάνουν πιο θελκτικό το πιάτο και τη γεύση του. Αν για παράδειγμα το παιδί δεν αγαπάει τις φακές, αλλά του αρέσει το ρύζι μπορείτε να φτιάξετε ένα φακόρυζο με το ρύζι να υπερτερεί σε αναλογία. Αν δεν τρώει λαχανικά (μπρόκολο, κολοκυθάκι, καρότο) μπορείτε να τα «κρύψετε» μέσα σε κάτι που αγαπά, όπως ένα μπιφτέκι, ή να τα κάνετε κροκέτα φούρνου κοκ.

3. Κάνε το γεύμα του ευχάριστο
Συχνά τα παιδιά ταυτίζουν το γεύμα τους με χρώματα που προτιμούν ή με κάποιον αγαπημένο τους ήρωα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που πολλά παιδικά πιατάκια, μπιμπερό και ποτηράκια είναι διακοσμημένα με φιγούρες που αγαπούν τα παιδιά. Αυτό είναι κάτι που γνώριζα θεωρητικά μέχρι που το έζησα και η ίδια. Όταν η κόρη μου έφτασε στην ηλικία των 3 ετών, άρχισε να γίνεται «δύσκολη» με το φαγητό αποκλείοντας τροφές που πριν λάτρευε ώσπου έφτασε να κόψει και το γάλα.

3. Να τηρείς ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα γευμάτων και κολατσιού
Η τήρηση ενός συγκεκριμένου προγράμματος γευμάτων και κολατσιών είναι πολύ σημαντική καθώς είναι γνωστό πως οι γευματικές συνήθειες αποτελούν σημαντικό παράγοντα και για τη διαμόρφωση της διατροφικής συμπεριφοράς των παιδιών που τα συνοδεύει και μετά την ενηλικίωσή τους.

Προσωπικά, τηρώ πάντα ένα πρόγραμμα ως προς τα γεύματα αλλά και ως προς το κολατσιό των παιδιών μου. Συνήθως μεσολαβεί ένα διάστημα 2,5 – 3 ωρών ανάμεσα στα γεύματα κι αυτό γιατί παρατήρησα πως όταν τα αφήνω όλα στην τύχη τους, τα παιδιά συνήθως «τσιμπολογούν» συνεχώς διάφορα σνακ μέσα στη μέρα με αποτέλεσμα όταν φτάνουμε στο κυρίως γεύμα να είναι ήδη χορτασμένα και να αρχίζουν οι δυσκολίες. Εκτός αυτού όμως, το «τσιμπολόγημα» χωρίς πρόγραμμα δε δίνει στο παιδί τη δυνατότητα να μάθει να αναγνωρίζει σωστά το αίσθημα της πείνας και του κορεσμού. Επιπλέον αν ένα παιδί «τσιμπολογάει» συχνά μέσα στη μέρα είναι πιθανό να μην καταναλώσει επαρκή ποσότητα από το κυρίως γεύμα του, προσλαμβάνοντας έτσι μικρότερη ποσότητα θρεπτικών συστατικών.

5. Σέρβιρέ του μια μικρή μερίδα
Καλό είναι να προσπαθούμε να κρατάτε το μέγεθος της μερίδας σύμφωνα με τις ανάγκες του παιδιού. Από την εμπειρία μου, αλλά και από την παιδίατρό μου ξέρω πως στα μικρότερα παιδιά είναι προτιμότερο να δίνουμε μικρές μερίδες και μάλιστα μικρότερες από όσο θα ήθελαν να φάνε γιατί αυτό τους δημιουργεί μια αίσθηση εκπλήρωσης του στόχου τους. Γενικά είναι προτιμότερο ένα παιδί να ζητήσει από τους γονείς λίγο ακόμη, παρά να γκρινιάζει και να αγχώνεται επειδή δεν μπορεί να τελειώσει το φαγητό του.

6. Φάε μαζί του (το ίδιο φαγητό)
Η πιο σωστή πρακτική για οτιδήποτε θέλουμε να μάθουμε τα παιδιά μας είναι να δίνουμε εμείς το καλό παράδειγμα καθώς αποτελούμε πρότυπα συμπεριφοράς και τα παιδιά μας έχουν την τάση να μας μιμούνται. Όσον αφορά το φαγητό, το παιδί είναι πολύ πιο πιθανό να δοκιμάσει μια τροφή που τρώμε κι εμείς, καθώς υποθέτει πως «για να την τρώει» η μαμά, σημαίνει πως είναι ασφαλές και κυρίως νόστιμο. Άλλωστε είναι γνωστό πως τα γεύματα είναι στιγμές για όλη την οικογένεια, στις οποίες η διατροφή μαθαίνεται στην πράξη.

Έτσι, ετοιμάζω στο παιδί το σνακ του και αφού με ρωτήσει αν το αυγό-τυροπιτάκι-τοστάκι- έχει μέσα τυράκι Πέππα και απαντήσω θετικά, τρώει πλέον με ευχαρίστηση. 

Κι αυτό είναι τελικά, το πιο σημαντικό και ίσως και το κλειδί για να αγαπήσει το παιδί μας το υγιεινό φαγητό και την διαδικασία γενικότερα.

Πηγή: themamagers.gr