«Άλλο ένα σπρώξιμο», ακούγεται η φωνή του γιατρού και ξαφνικά η ζωή σου αλλάζει- γίνεσαι μητέρα! Τι υπέροχη ημέρα! Η ημέρα των γενεθλίων του παιδιού σου. Αλλά επίσης η ημέρα του τοκετού σου. Έχεις δει ντοκιμαντέρ, έχεις ακούσει τις εμπειρίες των φίλων σου και έχεις υποψιαστεί ότι δεν στα έχουν πει όλα…
Στον δεύτερο τοκετό ήξερα. Στον πρώτο δεν είχα ιδέα για τα παρακάτω:
1. Το σπάσιμο των νερών: Μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους. Εγώ πάλι το φανταζόμουν όπως παρουσιάζεται στις ταινίες, σαν ένα νερομπάλονο που σκάει. Όταν έσπασαν, λοιπόν, τα νερά μου (που μεταξύ μας, δεν είναι ακριβώς νερά) ένιωθα σαν να κάνω πιπί μου χωρίς να μπορώ να το ελέγξω!
Αν δεν έχουν σπάσει τα νερά, έμαθα εκ των υστέρων ότι αναλαμβάνει ο γιατρός με μία τεράστια, πραγματικά τεράστια βελόνα να τα σπάσει. Ευτυχώς δεν έχει πόνο το μενού ακόμα αλλά μία δυσάρεστη αίσθηση σίγουρα!
2. Η προετοιμασία για τον τοκετό: Μόλις έφτασα στο μαιευτήριο, με υποδέχτηκαν με πολλή τρυφερότητα είναι η αλήθεια οι μαίες για να αναλάβουν τον «καλλωπισμό μου»: Και μαντέψτε πώς: στο ένα χέρι το ξυράφι και στο άλλο το κλύσμα. Υποκλυσμός και ξύρισμα του εφηβαίου, μου είπαν και αν κάνεις καισαρική και της κοιλιάς. Φρικτό! Τη δεύτερη φορά είχα πάει πιο οργανωμένη. Είχα κάνει συμφωνία με τον γιατρό να μην με αγγίξουν. Είχα ξοδέψει μια περιουσία στην αποτρίχωση του bikini, ήταν η ώρα να το βροντοφωνάξω! Αυτό που δεν μπόρεσα να αποφύγω ήταν το κλυσματάκι. Θα γίνει ακόμα και αν δεν έχετε φάει τίποτε, ακόμα κι αν πριν από λίγο είχατε επισκεφθεί την τουαλέτα και πιστέψτε με, είναι χρήσιμο! Έχω ακούσει πολλές δυσάρεστες/αστείες ιστορίες.
3. Η δακτυλική εξέταση: Ωχ και ξανά ωχ…. η εξέταση του τραχήλου της μήτρας για να επιβεβαιωθεί η διαστολή. Κάποιες γυναίκες δεν τη θυμούνται καν σαν διαδικασία, κάποιες άλλες, συμπεριλαμβανόμενης και εμού, θα προτιμούσαν να ξαναγεννήσουν παρά να την ξαναπεράσουν! Πάντως όχι, δεν χωράει όλο το χέρι του γυναικολόγου μέσα.
4. Οι συσπάσεις: Όταν ξεκίνησαν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό είναι: Οκ, δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα. Ε, λοιπόν, θα γίνουν! Ξεκινούν σαν έντονοι πόνοι περιόδου και φτάνουν σε σημεία που δεν μπορείτε να φανταστείτε και δεν θα ήθελα να περιγράψω για να μην αποθαρρύνω τις ρομαντικές εγκύους.
5. Η επισκληρίδιος: Σίγουρα μία από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις της ιατρικής επιστήμης (Walter Stoeckel: γερμανός γυναικολόγος-1909, ναι, έμαθα το όνομά του). Το κακό είναι ότι ακόμα κι αν έχετε αποφασίσει ότι θα κάνετε επισκληρίδιο δεν θα αποφύγετε εντελώς τους πόνους. Τις περισσότερες φορές θα πρέπει να έχει προχωρήσει η διαστολή του τραχήλου μέχρι να γίνει η επισκληρίδιος που θα σας απαλλάξει από τους πόνους. Αυτό σημαίνει ότι θα έχετε φτάσει ήδη στο σημείο να παρακαλάτε…
6. Η διάρκεια του τοκετού: Για το πρώτο παιδί μπορεί να κρατήσει μεταξύ 10-18 ώρες και θεωρείται φυσιολογικό. Για όλους τους άλλους, όχι για εμένα! Είχα και την ατυχία να γεννάνε μαζί μου γυναίκες το δεύτερο ή το τρίτο παιδί τους, άκουγα συχνά κλάματα μωρών και νόμιζα ότι η δική μου σειρά δεν θα έρθει ποτέ. Και αν το ξαναζούσα και ξανάκουγα κάποιον να μου λέει «υπομονή», θα ξεχνούσα τους τρόπους μου και θα υιοθετούσα άνετα το λεξιλόγιο του νταλικέρη. Λέμε τώρα.
7. Το αίσθημα της αφόδευσης: Όταν φτάσετε στο σημείο να θέλετε απεγνωσμένα να πάτε στην τουαλέτα, έχουμε καλά νέα. Είστε έτοιμη να γεννήσετε! Τα κακά νέα είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να σας αφήσουν να πάτε πουθενά κι εσείς θα φοβάστε ότι μαζί με το μωρό θα αποβάλετε και κακάκια (μεταξύ μας, δεν είναι απίθανο να συμβεί).
8. Τα ράμματα: Κατά τη διάρκεια του τοκετού ο γιατρός μπορεί να σας κόψει λίγο, (ναι, ξέρω, ανατριχιάζετε και μόνο στην ιδέα) για να διευκολύνει την έξοδο του μωρού. Αυτό συνεπάγεται ότι θα χρειαστεί και να σας ράψει. Αν ο άντρας σας βρίσκεται στην αίθουσα του μαιευτηρίου, μπορεί να ακούσει διάφορα αστεία από τον γιατρό, του τύπου: «αληθινό κέντημα!» ή «στην έκανα κοριτσάκι!». Εκείνος θα γελάσει αμήχανα κι εσείς απλά φαντασιώνεστε την άγρια δολοφονία και των δύο.
9. Το αίμα: Με το που ανέβηκα στο δωμάτιο γεμάτη ευτυχία (χωρίς να μπορώ να καθίσω πολύ άνετα όμως) οι μαίες μου έδωσαν τα ειδικά κυλοτάκια για εγκύους. Μοιάζουν με τεράστιες βράκες που στηρίζουν τις επίσης τεράστιες σερβιέτες που είναι απαραίτητες γιατί το αίμα κρατάει για τουλάχιστον 6 εβδομάδες μετά τον τοκετό. Ναι, ναι, ξέρω ότι ακούγεται απίστευτο μα αυτή είναι η πραγματικότητα.
10. Το σώμα: Το παράδοξο μετά τον τοκετό είναι ότι ενώ το μωρό έχει βγει, η κοιλιά παραμένει! Συν τοις άλλοις, το στήθος μοιάζει να είναι μεγαλύτερο και από την κοιλιά! Κάποιες φορές μάλιστα μου έδιναν ευχές για «καλή λευτεριά»! Κι ενώ οι περισσότερες γυναίκες χάνουν κάποια κιλά μετά τη γέννα, υπάρχουν και αυτές, εγώ δηλαδή, που δεν μπορούσα να καταλάβω πώς αφού γέννησα ένα παιδί 3 κιλών ζυγίζω 4 κιλά περισσότερο κατά την έξοδο από το μαιευτήριο! Μην απογοητεύεστε όμως. Το σώμα χρειάζεται 9 μήνες για να επανέλθει εντελώς, όσο δηλαδή κράτησε και η εγκυμοσύνη.
11. Οι επισκέψεις: Το μωρό έχει γεννηθεί και κόσμος πολύς συρρέει στο μαιευτήριο για να μου ευχηθεί. Και πραγματικά, είναι το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμουν. Εγώ πάλευα με το σώμα μου που ακόμα πονούσε, με το θηλασμό που δεν ήταν καθόλου όπως τον φανταζόμουν, ζούσα για τη στιγμή που θα μου έφερναν το μωρό μου (και φυσικά το φαγητό μου!) και τις υπόλοιπες ώρες ήθελα να κοιμάμαι. Όχι να μιλάω με μακρινούς θείους, θείες και γειτόνισσες.
12. Ο θηλασμός: Όσα βιβλία κι αν είχα διαβάσει, όσες φίλες κι αν είχα ρωτήσει, χρειαζόμουν τις μαίες για να καταλάβω πώς λειτουργεί. Το καλό είναι ότι μέχρι να κατέβει το γάλα, μου προσέφεραν μπύρα με κάθε γεύμα (εκτός του πρωινού!).
13. Βασικές λειτουργίες-προσωπική υγιεινή: Εκείνα τα ράμματα, θυμάστε που σας έλεγα; Η επίσκεψη στην τουαλέτα, το σκούπισμα, το μπάνιο απαιτούν ειδικές τεχνικές και αρκετό χρόνο. Και πραγματικά, δεν μπορεί να είναι τυχαίο που πάντα τότε έρχονται οι επισκέψεις!
14. Το σεξ: Η πρώτη φορά που θα ξανακάνετε έρωτα με τον πατέρα του παιδιού σας είναι … διαφορετική. Μην στενοχωριέστε, δεν θα είναι για πάντα έτσι. Αυτό το κομμάτι θα επανέλθει γρήγορα. Απλά… μην ξεχνάτε την εξάσκηση!
Πηγή: mothersbird.gr
