Ο μοναδικός stand up comedian Λούης Πατσαλίδης ήταν ο πρώτος καλεσμένος στην μίνι συνέντευξη μας ως Daddy Cool και μοιράστηκε μαζί μας άγνωστες ιστορίες και τρέλες με τα δυο παιδιά του την 8χρονη Ραφαηλία και τον 5χρονο Iωάννη που είναι όλη του η ζωή
Ποιά ήταν η πιο συγκινητική στιγμή από τότε που έγινες πατέρας;
Υπήρξαν πολλές συγκινητικές στιγμές από τότε που έγινα πατέρας. Αν εξαιρέσουμε την συγκίνηση που νιώθει κάποιος την μέρα της γέννας, τα μωρά δεν μπορείς να τα ξεγελάσεις, το ένστικτο τους είναι απίστευτο. Επομένως οι ποιο συγκινητικές στιγμές είναι όταν σε βλέπουν να είσαι λίγο κάτω, να μην είσαι στα πάνω σου, το καταλαβαίνουν αμέσως, έρχονται να σε πάρουν αγκαλιά να σου κάνουν ναζάκια για να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα. Ξέρεις αυτά τα μικρά, μικρά που κάνουν τα μωρά σε έναν πατέρα.
Πότε ένιωσες ποιο περήφανος για τα παιδιά σου;
Περήφανος νιώθεις κάθε μέρα για τα μωρά σου, αλλά συνήθως οι στιγμές που νιώθεις πραγματικά περήφανος είναι όταν τους βλέπεις να κάνουν μικρά, μικρά πράγματα. Ας πούμε πρόσφατα η κόρη μου κατάφερε μόνη της για πρώτη φορά να δέσει τα παπούτσια της. Είχε πάει στο δωμάτιο της και μετά από λίγη ώρα βγήκε έξω και μου είπε «δες μπαμπά, κατάφερα να δέσω τα παπούτσια μου», αυτά τα απλά και μικρά πράγματα, γιατί είναι και μικρά τα μωρά. Κάθε μέρα νιώθεις περήφανος και για κάτι που καταφέρνουν. Πραγματικά είναι μεγάλη χαρά να τα βλέπεις να μεγαλώνουν και να μαθαίνουν καινούρια πράγματα μέρα με τη μέρα. Για το γιο μου ας πούμε ένιωσα πριν λίγες μέρες όταν μπήκα στο δωμάτιο και άκουγα «πατ-πατ» συνέχεια, λέω και εγώ τι κάνει ρε παιδί μου μέσα στο δωμάτιο του… Οπόταν μπήκα μέσα και τον είδα να κάνει κατακόρυφο πάνω στον τοίχο. Εγώ ένιωσα περήφανος που τα κατάφερε και το έκανε, η Αστέρω όμως έβαλε του τις φωνές γιατί μαύρισε τους τοίχους (γέλια)…
Ποιά ήταν η ερώτηση που σου έκανε ο καθένας και σε έφερε σε πολύ δύσκολη θέση;
Επειδή η κόρη μου είναι οκτώ και η κόρη μου έξι, οι ερωτήσεις που μας κάνουν και έμενα και της μάμας τους και μας φέρνουν σε δύσκολη θέση, βασικά που προσπαθείς να βρεις τον τρόπο να τους το εξηγήσεις, είναι ότι έχει να κάνει με το σώμα τους. Ανακαλύπτουν πράγματα πάνω στο σώμα τους και σου κάνουν διάφορες περίεργες ερωτήσεις, που σε φέρνουν σε αμηχανία πολλές φορές. Σκέφτεσαι πώς να τους το πεις και να μπορούν να το καταλάβουν πολλές φορές. Βασικά αυτό. Κι ας μην σας πω αυτές τις ερωτήσεις.
Τι είναι αυτό που κάνει μαζί σου και δεν το κάνει με την μητέρα του;
Όλες τις παρανομίες τις κάνουν μαζί μου! Η μάμα είναι πιο… αυστηρή τέλος πάντων, εγώ είμαι το παιχνίδι τους και η παρανομία. Δηλαδή ας πούμε μπορεί να ξέρουν πως δεν μπορούν να φάνε πολλές σοκολάτες ή πολλά γλυκά, όταν είναι μαζί μου όμως και λείπει η μάμα τους, ξέρουν ότι θα φάνε. Επίσης μπορεί να τους απαγορεύσει η μάμα τους να δουν αρκετή ώρα τηλεόραση, όταν είναι μαζί μου ξέρουν ότι θα ανοίξουν την τηλεόραση και δεν θα τους πει τίποτα ο παπάς. Επομένως όλα τα απαγορεύεται που βάζει η μαμά μαζί μου επιτρέπονται. Και με αυτό νευριάζει ακόμα περισσότερο η Αστέρω (γέλια). Και εγώ ξέρω ότι απαγορεύονται όμως δεν μπορώ να αντισταθώ! Γιατί ας πούμε αν θέλουν να φάνε μια σοκολάτα τα μωρά, θέλω και εγώ να φάω σοκολάτα… Επομένως παρανομούμε όλοι μαζί.
Ποιά ήταν η στιγμή που φοβήθηκες πιο πολύ για τα παιδιά σου;
Φοβήθηκα μέσα στο καλοκαίρι, γιατί παίζαμε μπάλα με τον γιο μου μέσα στην αυλή και πήγε η μπάλα στην αυλή του γείτονα. Τον βοήθησα να πάει στην αυλή του γείτονα για να πάρει την μπάλα αλλά δεν είδαμε ότι ήταν ο σκύλος ελεύθερος. Σε κάποια φάση είδα τον σκύλο να τρέχει προς τα πάνω του γιου μου και σε κλάσματα δευτερολέπτου, η αντίδραση ας πούμε, με έκανε να πηδήσω τον τοίχο και να μπω στην αυλή του γείτονα για να πάρω τον Γιάννο (ο γιος του) και να το περάσω στην δική μας αυλή. Αποτέλεσμα να μείνω εγώ με σκύλο μέσα στο χωράφι. Για καλή μου τύχη δεν ήταν άγριος ή επικίνδυνος , κάθισε δίπλα μου και τον χαϊδευα, αλλά πραγματικά φοβήθηκα επειδή ακούμε πολλές ιστορίες με παρόμοια περιστατικά.
Τι ήταν η ατάκα που σου είπε και έπαθες πλάκα; Δεν πίστευες δηλαδή ότι σου είπε κάτι τέτοιο ένα παιδί;
Ατάκες τα μωρά σου λένε καθημερινά που σε αφήνουν έκπληκτο και λες «δεν γίνεται να με ρώτησε αυτό το πράγμα» ας πούμε το μωρό. Η κόρη μου όταν είχε γεννηθεί ο γιος μου και έβλεπε την μαμά της που τον θήλαζε , με ρώτησε «Παπά πότε θα έχω και εγώ γάλα στο στήθος μου;». Τις είπα και εγώ «Αγάπη μου είσαι μικρούλα ακόμα», «πρέπει να μεγαλώσεις, να παντρευτείς, να κάνεις μωράκι και όταν θα κάνεις θα έχει γάλα μέσα το στήθος σου». Και μου απαντά… «Γιατί παπά, αφού πρωί, νύχτα πίνω γάλα γιατί δεν γεμίζουν;» Άφηκεμε σύξηλο εκείνη την ώρα δεν ήξερα τι να της πω.
Τι θεωρείς πως θα μπορούσες να αλλάξεις για να γίνεις καλύτερος πατέρας;
Νομίζω εκείνο που θα άλλαζα είναι το να είμαι σταθερός στις απόψεις μου και να μην με φέρνουν τούμπα. Επειδή ξέρετε, καλοπιάνουν σε τα μωρά. Δηλαδή όταν πω «δεν θα πας στο λούνα παρκ γιατί είσαι τιμωρία»,μετά από μισή ώρα θα λυπηθώ και να τους πω «άτε εν πειράζει» και να τους πάρω. Συνήθως τις περισσότερες φορές έτσι γίνεται, ενώ η Αστέρω είναι σταθερή σε όσα λέει, εγώ δεν είμαι, επειδή λυπούμαι. Δεν πρέπει όμως γιατί τα μωρά παίζουν μαζί σου, προσπαθούν πάντα να σε τουμπάρουν. Εκείνο που θα άλλαζα είναι να είμαι σταθερός σε όσα λέω και να μην τα’ αλλάζω, ειδικά ότι έχει να κάνει με θέμα συνέπειας.
